Difference between revisions of "غلامحسین فرنود"
Uzeyir Kemal (talk | contribs) m |
Uzeyir Kemal (talk | contribs) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
[[File:Ata.jpg|alt= Gholam-Hossein Farnoud Gholam-Hossein Farnoud Born 24 February 1941 Tabriz Died 15 March 2020 Tabriz Cause of death cardiac arrest Nationality South-Azerbaijani Citizenship Iran Education Master of English Language and Literature, PhD of Social Sciences Alma mater Daneshsara Tabriz (University of Azerbaijan), University of Istanbul Occupation Author, Social/Cultural activist, Critic, Chef Editor, Teacher and University Lecturer Years active 1960-2020 Notable work Adineh (Mahd Azadi Newspaper), Dar Basateh Noktedanan Spouse(s) Mehrangiz Mahmoud Shariati Children Saba Farnoud (Daughter) and Taher Farnoud (Son) Relatives Aria E. Torkanbouri (son in-law) Signature|thumb|Gholam-Hossein Farnoud|left]]<p style="margin-right: 25px; text-align: right;"><span style="font-size: 14pt;" >'''غلامحسین فرنود ژنده'''</span></p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;"> به تورکی تورکیه: Gulamhüseyn Fernud Jende; به انگلیسی: Gholam-Hossein Farnoud Zhendeh;; به تورکی آزربایجانی: Qulamhüseyin Fərnud Jende </p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;">پنج اسفند ۱۳۱۹، تبریز – ۲۵ اسفند ۱۳۹۸، تبریز</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;">روزنامه نگار، نویسنده، منتقد، مترجم، مدرس دانشگاه و فعال اجتماعی-فرهنگی برجسته آزربایجانی جنوبی و یا آزربایجان ایران بود.</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;">او از سال ۱۳۴۲ یک صفحه از روزنامه مهد آزادی را با عنوان «نقش ها و اندیشه ها» اداره می کرد و همین بستری برای جمع شدن ها و همکاری های بیشتر او و دوستان نزدیکش مانند صمد بهرنگی، رحیم رئیس نیا و عبدالحسین ناهیدی آذرشد. پس از یک سال، با درخواست و پیشنهاد سردبیر روزنامه سید جواد پیمان از غلامحسین فرنود برای گسترش مقالات و نویسندگان، «آدینه» تشکیل شد. آدینه طی دو سال به صورت هفتگی و در هشت صفحه با مقاله هایی از نویسندگان بنام آزربایجان جنوبی مانند صمد بهرنگی، غلامحسین ساعدی، رضا براهنی، علیرضا نابدل، مفتون امینی، حسن روزپیکار، بهروز دهگانی، رحیم رئیس نیا و برخی دیگر از نویسندگان آزربایجانی و ایرانی منتشر شد. آدینه تا زمان مصادره و تعطیلی توسط ساواک در سال ۱۳۴۵، نقش مهمی در تجمع روشنفکران آزربایجان جنوبی و سایر روشنفکران عمدتاً چپ‌گرای ایرانی بر ضد رژیم پهلوی داشت.[۱][۲]</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;">غلامحسین فرنود به عنوان ویراستار، ناشر و مدرس دانشگاه نیز فعالیت میکرد. علاوه بر نام خود، برخی از آثار او با نام مستعار «علی سیاهپوش»، «ابوالفضل اتراک» و «طاهر دانش» نیز منتشر شده است. «در بساط نکته دانان» آخرین اثر تعلیفی چاپ شده اوست [۳][۴]. این کتاب به نوعی تلفیق و مجموعه ای از مقالات مختلف او درباره ادبیات جهان، سینما، شعر، تئاتر، نقاشی، کاریکاتور، فلسفه و تاریخ است که به شکلی خلاقانه یکجا گردآوری شده است.</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;">صبح روز ۲۵ اسفند ۱۳۹۸، برادرش رضا فرنود بدن بی جان غلامحسین فرنود را در خانه شخصی اش در تبریز یافت.[۵]</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;">.</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;">.</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;">.</p><div><div> | [[File:Ata.jpg|alt= Gholam-Hossein Farnoud Gholam-Hossein Farnoud Born 24 February 1941 Tabriz Died 15 March 2020 Tabriz Cause of death cardiac arrest Nationality South-Azerbaijani Citizenship Iran Education Master of English Language and Literature, PhD of Social Sciences Alma mater Daneshsara Tabriz (University of Azerbaijan), University of Istanbul Occupation Author, Social/Cultural activist, Critic, Chef Editor, Teacher and University Lecturer Years active 1960-2020 Notable work Adineh (Mahd Azadi Newspaper), Dar Basateh Noktedanan Spouse(s) Mehrangiz Mahmoud Shariati Children Saba Farnoud (Daughter) and Taher Farnoud (Son) Relatives Aria E. Torkanbouri (son in-law) Signature|thumb|Gholam-Hossein Farnoud|left]]<p style="margin-right: 25px; text-align: right;" ><span style="font-size: 14pt;">'''غلامحسین فرنود ژنده'''</span></p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;" > به تورکی تورکیه: Gulamhüseyn Fernud Jende; به انگلیسی: Gholam-Hossein Farnoud Zhendeh;; به تورکی آزربایجانی: Qulamhüseyin Fərnud Jende </p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;" >پنج اسفند ۱۳۱۹، تبریز – ۲۵ اسفند ۱۳۹۸، تبریز</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;" >روزنامه نگار، نویسنده، منتقد، مترجم، مدرس دانشگاه و فعال اجتماعی-فرهنگی برجسته آزربایجانی جنوبی و یا آزربایجان ایران بود.</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;" >او از سال ۱۳۴۲ یک صفحه از روزنامه مهد آزادی را با عنوان «نقش ها و اندیشه ها» اداره می کرد و همین بستری برای جمع شدن ها و همکاری های بیشتر او و دوستان نزدیکش مانند صمد بهرنگی، رحیم رئیس نیا و عبدالحسین ناهیدی آذرشد. پس از یک سال، با درخواست و پیشنهاد سردبیر روزنامه سید جواد پیمان از غلامحسین فرنود برای گسترش مقالات و نویسندگان، «آدینه» تشکیل شد. آدینه طی دو سال به صورت هفتگی و در هشت صفحه با مقاله هایی از نویسندگان بنام آزربایجان جنوبی مانند صمد بهرنگی، غلامحسین ساعدی، رضا براهنی، علیرضا نابدل، مفتون امینی، حسن روزپیکار، بهروز دهگانی، رحیم رئیس نیا و برخی دیگر از نویسندگان آزربایجانی و ایرانی منتشر شد. آدینه تا زمان مصادره و تعطیلی توسط ساواک در سال ۱۳۴۵، نقش مهمی در تجمع روشنفکران آزربایجان جنوبی و سایر روشنفکران عمدتاً چپ‌گرای ایرانی بر ضد رژیم پهلوی داشت.[۱][۲]</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;" >غلامحسین فرنود به عنوان ویراستار، ناشر و مدرس دانشگاه نیز فعالیت میکرد. علاوه بر نام خود، برخی از آثار او با نام مستعار «علی سیاهپوش»، «ابوالفضل اتراک» و «طاهر دانش» نیز منتشر شده است. «در بساط نکته دانان» آخرین اثر تعلیفی چاپ شده اوست [۳][۴]. این کتاب به نوعی تلفیق و مجموعه ای از مقالات مختلف او درباره ادبیات جهان، سینما، شعر، تئاتر، نقاشی، کاریکاتور، فلسفه و تاریخ است که به شکلی خلاقانه یکجا گردآوری شده است.</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;" >صبح روز ۲۵ اسفند ۱۳۹۸، برادرش رضا فرنود بدن بی جان غلامحسین فرنود را در خانه شخصی اش در تبریز یافت.[۵]</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;" >.</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;" >.</p><p style="margin-right: 25px; text-align: right;" >.</p><div style="text-align: right;" ><div style="text-align: right;" >{| class="infobox biography vcard" style="width: 301px; height: 748px;" |- style="height: 57px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 57px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >تولد</span> | class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 57px;" | ا ۵ اسفند ۱۳۱۹<div class="birthplace"><br></div>|- style="height: 57px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 57px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >فوت</span> | class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 57px; text-align: right;" | ا ۲۵ اسفند ۱۳۹۸<div class="deathplace"><br></div>|- style="height: 51px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 51px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt;" ><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >دلیل مرگ</span></span> <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" ></span> | class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 51px; text-align: right;" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >ایست قلبی</span> |- style="height: 28px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 28px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >ملیت</span> | class="infobox-data category" style="width: 191.65px; height: 28px; text-align: right;" | <span style="font-size: 12pt;" ><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >آزربایجان جنوبی</span></span> |- style="height: 28px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 28px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >شهروندی</span> | class="infobox-data category" style="width: 191.65px; height: 28px; text-align: right;" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >ایران</span> |- style="height: 74px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 74px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >تحصیل</span> | class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 74px; text-align: right;" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >کارشناسی ارشد زبان و ادبیات انگلیسی،</span> <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >دکتری جامعه شناسی </span> |- style="height: 74px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 74px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt;" ><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >دانشگاه</span></span> | class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 74px; text-align: right;" | <span style="font-size: 12pt;" ><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >دانشسرای تبریز (دانشگاه آزربایجان)،</span><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;" ></span></span> <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >دانشگاه استانبول</span> |- style="height: 97px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 97px; text-align: right;" scope="row" | حیطه کاری | class="infobox-data role" style="width: 191.65px; height: 97px; text-align: right;" | نویسنده، فعال اجتماعی-فرهنگی، منتقد، سردبیر، معلم و مدرس دانشگاه |- style="height: 28px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 28px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;" ><span style="font-size: 13.3333px;" >سالهای فعالیت</span></span> | class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 28px; text-align: right;" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >1339-1399</span> |- style="height: 74px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 74px; text-align: right;" scope="row" |<div><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;" ><span style="font-size: 13.3333px;" >آثار مهم</span></span></div>| class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 74px; text-align: right;" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >آدینه مهد آزادی،</span> <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >در بساط نکته دانان</span> |- style="height: 51px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 51px; text-align: right;" scope="row" | <span class="nowrap" style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >همسر</span> | class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 51px; text-align: right;" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >مهرانگیز محمود شریعتی</span> |- style="height: 51px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 51px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >فرزندان</span> | class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 51px; text-align: right;" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >صبا فرنود (دختر)،</span> <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >طاهر فرنود (پسر)</span> |- style="height: 51px;" ! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 51px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >خیشاوندان</span> | class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 51px; text-align: right;" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >آریا ا. ترکانبوری (داماد)</span> |- style="height: 27px;" ! class="infobox-header" style="width: 299px; height: 27px; text-align: right;" colspan="2" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >امضا</span> |} [[File:Ata imza.jpg|left|thumb]]</div>= <span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;" ><span>''زندگینامه''</span></span> = == <span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;" >''اوایل زندگی''</span> ==<p class="mwt-heading" style="text-align: right;" >غلامحسین فرنود ژنده در5 اسفند 1319 در تبریز، پایتخت آزربایجان جنوبی یا آزربایجان ایران به دنیا آمد. پدرش پاسبان دوران پهلوی و مادرش خانه دار بود. او پسر بزرگ خانواده بود و سه برادر علی، حسن و رضا و یک خواهر به نام اشرف داشت. تحصیلات ابتدایی را در دبستان های سعدی، رشدیه، ساسان و همام تبریز گذراند و دوره متوسطه را در مدارس خاقانی، فردوسی، منصور (طالقانی فعلی) و دانشسرای تبریز ( دانشگاه آزربایجان) گذراند. 1336-1338).</p><p class="mwt-heading" style="text-align: right;" > او معلمی را در دوره ابتدایی ممقان و همچنین دبستان اونسوری آذرشهر آغاز کرد. سپس برای تدریس دروس عربی، فقه و علوم اجتماعی به دبیرستان سعدی پیوست.</p><p class="mwt-heading" style="text-align: right;" >با ورود به دانشگاه در سال 1339 در مقطع کارشناسی و سپس کارشناسی ارشد زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و در سال 1343 فارغ التحصیل شد.</p><p style="text-align: right;" >تولد آدینه (1943-1345)</p><p style="text-align: right;" >غلامحسین فرنود از سال 1342 یک صفحه از روزنامه مهد آزادی را با عنوان «نقش ها و اندیشه ها» اداره می کرد و همین بستری برای جمع شدن ها و همکاری های بیشتر او و دوستان نزدیکش مانند صمد بهرنگی، رحیم رئیس نیا و عبدالحسین ناهیدی آذرشد. از طرف سردبیر روزنامه سید جواد پیمان برای غلامحسین فرنود در راستای گسترش نویسندگان و مقالات برای چاپ هفتگی مجله ای در هشت صفحه پیشنهادی آمد. یک روز پس از پیشنهاد پیمان، غلامحسین موضوع را ابتدا با صمد بهرنگی و بعد با ابراهیم عظیم پور و سایر دوستان در میان گذاشت که با موافقت و پیوستن دیگر دوستان، عنوان آدینه با پیشنهاد بهروز دهقانی انتخاب شد و همگی بر سر عنوان و روز انتشار یعنی شنبه ی هر هفته توافق کردند. اولین سرمقاله توسط غلامحسین فرنود و سرمقالات بعدی توسط سایر نویسندگان و هر کدام با نام سردبیر نوشته شد. شماره 17 آخرین شماره نشریه آدینه بود و بعد از این شماره، این نشریه در سال 1345 توسط ساواک تعطیل شد.[2]</p><p style="text-align: right;" >مرگ صمد بهرنگی و سالهای حبس (۱۳53-۱۳۴۷)</p><p style="text-align: right;" >پس از مصادره آدینه، مجموعه گزیده از نثر و داستان را با عنوان «سرگذشت مادر» و ترجمه‌ای از شعر و زندگی ت. اس. الیوت را به چاپ رساند. همچنین با دوستانش بهروز دهقانی و مهدی امینی در ترجمه «آیا علم می‌تواند ما را نجات دهد؟» همکاری کرد. وی پس از مدتی به عنوان ویراستار و مدیر مسئول انتشارات ابن سینا دو کتاب «دو مبارز» و «بلوای تبریز» و چندین گزیده از آثار عبید زاکانی را با مقدمه ای از آناتولی لوناچارسکی منتشر کرد. او همچنین در چاپ کتاب «کند و کاوی در مسائل تربیتی ایران» صمد بهرنگی و چاپ اول داستان کودکانه ی او «اولدوز و کلاغها» مباشرت داشت.</p><p style="text-align: right;" >او همچنین به جهت تامین درآمد برای افزودن به کتاب های کتابخانه مدارس ممقان، نمایش هایی در این مدارس ترتیب میداد. از دیگر کارهای وی میتوان به ترجمه و انتشار «نژادپرستی و جهانخواری» اثر فدور میخائلوویچ لئونیدوف با تأیید و تشویق صمد بهرنگی اشاره کرد.[1]</p><p style="text-align: right;" >در 9 شهریور 1347 صمد بهرنگی در رودخانه آراز (ارس) غرق شد. مرگ صمد نه تنها تاثیر به سزایی بر دوستان نزدیکش داشت، بلکه تأثیر قابل توجهی بر مردم آذربایجان جنوبی و دیگر مردمان و ملل ایران نیز گذاشت و تبدیل به یک کاتالیزور قدرتمند برای حرکات مخالف خاندان پهلوی شد.</p><p style="text-align: right;" > پس از یک سال، یعنی در مهر ماه 1348 ، غلامحسین فرنود از آزمون ورودی دکتری جامعه شناسی عمومی دانشگاه استانبول قبول و بعد از انتخاب موضوع رساله، در این زمینه مشغول تحقیق شد. در اردیبهشت ماه سال 1350 در آستانه بازگشت به استانبول دستگیر شد. همزمان با او، دیگر دوستانش مانند بهروز دهقانی، کاظم سعادتی، اشرف دهقانی، علیرضا نابدل وغیره نیز دستگیر شدند.[1] کاظم سعادتی قبل از دستگیری توسط ساواک برای اطلاع رسانی به دوستانش اقدام به خودکشی کرد[6][7]. بهروز دهقانی بر اثر شکنجه در داخل زندان درگذشت[8]. علیرضا نابدل بارها در زندان اقدام به خودکشی کرد، اما سرانجام توسط رژیم پهلوی اعدام شد[9][10]. اشرف دهقانی با موفقیت از زندان فرار کرد و به آلمان مهاجرت کرد.[11]</p><p style="text-align: right;" >سالهای پس از آزادی تا انقلاب (1353-1357)</p><p style="text-align: right;" >غلامحسین فرنود پس از آزادی از زندان در سال ۱۳۵3 به عنوان تهیه‌کننده در رادیو تبریز مشغول به کار شد و کار تالیف و انتشار را نیز ادامه داد. ترجمه «سئودالی بولوت» (فارسی: ابر دلباخته) را به همراه علی کاتبی، اثر شاعر ترک ترکیه ناظم حکمت، انتشار کتاب «نوه ها و نتیجه های ملانصرالدین» مجموعه ای از آثار و زندگی نامه کاریکاتوریست های ترکیه، نسخه خطی کتاب «وقایع ناصری» از اسناد معتبر مشروطه با نام مستعار علی سیاهپوش، ترجمه و تالیف «سیری در قرون جدید»، ترجمه «آنتونیو گرامشی و فاشیسم» و «انقلاب فرهنگی در کوبا» نمونه ای از فعالیت های او در این سالها است. وی همچنین نشر احیا را با چاپ کتابهای تاریخی، علمی و ادبی اداره می کرد. «گاهنامه ارک» یکی از آخرین کارهای او قبل از انقلاب بود که به دلیل حزفیات متعدد در مرحله ممیزی، نسخه کامل آن با تاخیر در آستانه انقلاب تکثیر و پخش شد.[1]</p><p style="text-align: right;" >وی در کنار فعالیت های خود به عنوان ویراستار، نویسنده، مترجم و ناشر، در عرصه های فرهنگی نیز فعالیت داشت. او از هنرمندان مختلفی از جمله نقاش کیومرث کیاست ، مجسمه‌ساز بهروز حشمت و عاشیق حسن اسکندری حمایت کرده است. [2][1]</p><p style="text-align: right;" >پس از انقلاب ایران (1357-1392)</p><p style="text-align: right;" >غلامحسین فرنود در سال 1360 با مهرانگیز محمود شریعتی ازدواج کرد و حاصل این ازدواج دو فرزند طاهر فرنود (1362) و صبا فرنود (1368) هستند. غلامحسین فرنود همیشه خود را «معلم عادی» معرفی می کرد و عمدتاً به عنوان یک فعال اجتماعی و فرهنگی با دیدگاه های سیاسی چپ فعال بود، اما خود را فعال سیاسی نمی شناخت. حقیقت این است که روابط نزدیک او با افرادی مانند صمد بهرنگی که پس از مرگش نماد جنبش‌های چپ نسل جدید آزربایجان جنوبی و همچنین دیگر ملل ایران شد و با دوستان دیگری که بعداً به چریک‌های فدایی خلق ایران پیوستند، دلیل کافی برای دستگیری او در دوران پیش از انقلاب بود. با وجود این، وضعیت او و دوستانش پس از انقلاب بر خلاف انتظارشان چندان بهبود نیافت. نمونه تلخ تراژدی علیه فعالان چپ را می توان در قتل های زنجیره ای ایران یافت.</p><p style="text-align: right;" >با این حال، او تا آخر عمرش برای افزایش آگاهی مردم و جامعه تلاش کرد. از جمله فعالیت های شاخص او پس از انقلاب می توان به نشر شماره دوم گاهنامه ارک، ترجمه چشم شتر چنگیز آیتماتوف با نام مستعار طاهر دانش، صورت ساده نویسی شده ی دون کیشوت اثر میگل دو سروانتس و ترجمه «تهیدستان» اثر جک لندن با نام مستعار ابوالفضل اترک اشاره کرد. [1]</p><p style="text-align: right;" >وی همچنین به عنوان مدرس در هنرستان تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، انجمن سینمای جوان ایران واحد تبریز و موسسه آموزش علی نبی اکرم تبریز در دروس زبان و ادبیات انگلیسی، زیبایی‌شناسی، هنر کودک، تمثیل شناسی، جامعه‌شناسی هنر و غیره مشغول به کار شد. علاوه بر این، سردبیری روزنامه‌های کار و نیرو، سری دوم آدینه مهد آزادی در 17 شماره و روزنامه اختر را بر عهده داشته است.</p><p style="text-align: right;" >پس از مرگ همسرش، مهرانگیز محمود شریعتی (1399-1392)</p><p style="text-align: right;" >مهرانگیز محمود شریعتی در 24 آبان 1392 بر اثر سرطان طحال درگذشت [12]. مراسم تشییع با حضوربسیار گسترده ی مردم برگزار شد. طبق وصیت مهرانگیز و تصمیم غلامحسین مراسم بدون تشریفات معمول برگزار و تمامی هزینه های مراسم صرف خرید صندلی راحتی برای همراه بیمارستان سرطانی تبریز شد.</p><p style="text-align: right;" >«همیشه معلم» لقبی است که غلامحسین به همسرش مهرانگیز داده است. طی این سالها، هر سال کتابی از نویسنده ای با انتخاب و تقبل تمامی هزینه های چاپ توسط غلامحسین فرنود به یاد مهرانگیز شریعتی منتشر می شد. از جمله این کتاب ها می توان به «باز خواهم شکفت» سعیده پاک نژاد و «روز اول معلمی» حسن کافی اشاره کرد. با این حال، وی به دلایل تغییرات خانوادگی مراسم بزرگداشت مهرانگیز را به دنبال انتشار متن زیر در سال 97 موقتا متوقف کرد (به عکس زیر مراجعه کنید):</p><p style="text-align: right;" >یکشنبه 20 آبان 1397</p><p style="text-align: right;" >بعد از سال1397 به دلایل خانوادگی ذکر شده، غلامحسین تصمیم به مرتب سازی و تقسیم مساوی و بدون تبعیض جنسیتی همه دارایی های مادی و معنوی بین فرزندانش بر اساس وصیت همسرش مهرانگیز و میل خودش کرد.</p><p style="text-align: right;" ><br></p><p style="text-align: right;" > او همچنین بین سالهای 92 تا 97 تصمیم بر بیان بخش‌هایی از وقایع و اسنادی که سالها به دقت از آنها محافظت کرده بود، گرفت. از آنها می توان به چند مورد از جمله صحبت در مورد تولد آدینه، همچنین سالهای پس از تولد آدینه تا انقلاب و دست نوشته ای از شعر صمد بهرنگی اشاره کرد؛ که همه آنها به با درخواست غلامحسین به صورت ویدئویی توسط پسرش طاهر فرنود ضبط و از طریق شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد.</p><p style="text-align: right;" >فوت</p><p style="text-align: right;" >در صبح روز 24 اسفند 1399، برادرش رضا فرنود بدن بی جان غلامحسین را در خانه شخصی او در تبریز یافت. علت مرگ ایست قلبی گفته شد.</p><p style="text-align: right;" >به دلیل شرایط قرنطینه کرونا و محدودیت‌های سفر، طاهر فرنود و همسر او تنها افرادی هستند که به خانه غلامحسین رفت و آمد داشته اند و همچنین به دست‌نوشته‌ها، اسناد تاریخی ، صداهای ضبط شده و نقاشی ها و دیگر آثار هنری ارزشمند موجود در خانه غلامحسین و مهری دسترسی داشته اند. تنها وصیت نامه منتشر شده از غلامحسین فرنود تا به امروز، متن بسیار کوتاهی درباره محل دفن و خاکسپاری اوست که در سال 1394 با دست خط خود او خطاب به پسرش طاهر فرنود، دخترش صبا فرنود و دامادش آریا ترکانبوری نوشته شده است.</p><p style="text-align: right;" ></p></div> | ||
{| class="infobox biography vcard" style="width: 301px; height: 748px;" | |||
|- style="height: 57px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 57px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">تولد</span> | |||
| class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 57px;" | ا ۵ اسفند ۱۳۱۹<div class="birthplace"><br></div> | |||
|- style="height: 57px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 57px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">فوت</span> | |||
| class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 57px; text-align: right;" | ا ۲۵ اسفند ۱۳۹۸<div class="deathplace"><br></div> | |||
|- style="height: 51px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 51px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">دلیل مرگ</span></span> <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;"></span> | |||
| class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 51px; text-align: right;" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">ایست قلبی</span> | |||
|- style="height: 28px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 28px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">ملیت</span> | |||
| class="infobox-data category" style="width: 191.65px; height: 28px; text-align: right;" | <span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">آزربایجان جنوبی</span></span> | |||
|- style="height: 28px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 28px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">شهروندی</span> | |||
| class="infobox-data category" style="width: 191.65px; height: 28px; text-align: right;" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">ایران</span> | |||
|- style="height: 74px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 74px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">تحصیل</span> | |||
| class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 74px; text-align: right;" | <span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">کارشناسی ارشد زبان و ادبیات انگلیسی،</span> | |||
<span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">دکتری جامعه شناسی </span> | |||
|- style="height: 74px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 74px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">دانشگاه</span></span> | |||
| class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 74px; text-align: right;" | <span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">دانشسرای تبریز (دانشگاه آزربایجان)،</span><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;"></span></span> | |||
<span style="font-size: 12pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">دانشگاه استانبول</span> | |||
|- style="height: 97px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 97px; text-align: right;" scope="row" | حیطه کاری | |||
| class="infobox-data role" style="width: 191.65px; height: 97px; text-align: right;" | نویسنده، فعال اجتماعی-فرهنگی، منتقد، سردبیر، معلم و مدرس دانشگاه | |||
|- style="height: 28px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 28px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13.3333px;">سالهای فعالیت</span></span> | |||
| class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 28px; text-align: right;" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">1339-1399</span> | |||
|- style="height: 74px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 74px; text-align: right;" scope="row" |<div><span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 13.3333px;">آثار مهم</span></span></div> | |||
| class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 74px; text-align: right;" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">آدینه مهد آزادی،</span> | |||
<span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">در بساط نکته دانان</span> | |||
|- style="height: 51px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 51px; text-align: right;" scope="row" | <span class="nowrap" style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">همسر</span> | |||
| class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 51px; text-align: right;" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">مهرانگیز محمود شریعتی</span> | |||
|- style="height: 51px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 51px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">فرزندان</span> | |||
| class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 51px; text-align: right;" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">صبا فرنود (دختر)،</span> | |||
<span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">طاهر فرنود (پسر)</span> | |||
|- style="height: 51px;" | |||
! class="infobox-label" style="width: 105.35px; height: 51px; text-align: right;" scope="row" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">خیشاوندان</span> | |||
| class="infobox-data" style="width: 191.65px; height: 51px; text-align: right;" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">آریا ا. ترکانبوری (داماد)</span> | |||
|- style="height: 27px;" | |||
! class="infobox-header" style="width: 299px; height: 27px; text-align: right;" colspan="2" | <span style="font-size: 10pt; font-family: arial, helvetica, sans-serif;">امضا</span> | |||
|} | |||
[[File:Ata imza.jpg|left|thumb]]</div> | |||
= <span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;"><span>''زندگینامه''</span></span> = | |||
== <span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">''اوایل زندگی''</span> == | |||
<p class="mwt-heading" style="text-align: right;">غلامحسین فرنود ژنده در5 اسفند 1319 در تبریز، پایتخت آزربایجان جنوبی یا آزربایجان ایران به دنیا آمد. پدرش پاسبان دوران پهلوی و مادرش خانه دار بود. او پسر بزرگ خانواده بود و سه برادر علی، حسن و رضا و یک خواهر به نام اشرف داشت. تحصیلات ابتدایی را در دبستان های سعدی، رشدیه، ساسان و همام تبریز گذراند و دوره متوسطه را در مدارس خاقانی، فردوسی، منصور (طالقانی فعلی) و دانشسرای تبریز ( دانشگاه آزربایجان) گذراند. 1336-1338).</p> | |||
<p class="mwt-heading" style="text-align: right;"> او معلمی را در دوره ابتدایی ممقان و همچنین دبستان اونسوری آذرشهر آغاز کرد. سپس برای تدریس دروس عربی، فقه و علوم اجتماعی به دبیرستان سعدی پیوست.</p> | |||
<p class="mwt-heading" style="text-align: right;">با ورود به دانشگاه در سال 1339 در مقطع کارشناسی و سپس کارشناسی ارشد زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و در سال 1343 فارغ التحصیل شد.</p> | |||
</div> | |||
Revision as of 15:40, 25 July 2022
غلامحسین فرنود ژنده
به تورکی تورکیه: Gulamhüseyn Fernud Jende; به انگلیسی: Gholam-Hossein Farnoud Zhendeh;; به تورکی آزربایجانی: Qulamhüseyin Fərnud Jende
پنج اسفند ۱۳۱۹، تبریز – ۲۵ اسفند ۱۳۹۸، تبریز
روزنامه نگار، نویسنده، منتقد، مترجم، مدرس دانشگاه و فعال اجتماعی-فرهنگی برجسته آزربایجانی جنوبی و یا آزربایجان ایران بود.
او از سال ۱۳۴۲ یک صفحه از روزنامه مهد آزادی را با عنوان «نقش ها و اندیشه ها» اداره می کرد و همین بستری برای جمع شدن ها و همکاری های بیشتر او و دوستان نزدیکش مانند صمد بهرنگی، رحیم رئیس نیا و عبدالحسین ناهیدی آذرشد. پس از یک سال، با درخواست و پیشنهاد سردبیر روزنامه سید جواد پیمان از غلامحسین فرنود برای گسترش مقالات و نویسندگان، «آدینه» تشکیل شد. آدینه طی دو سال به صورت هفتگی و در هشت صفحه با مقاله هایی از نویسندگان بنام آزربایجان جنوبی مانند صمد بهرنگی، غلامحسین ساعدی، رضا براهنی، علیرضا نابدل، مفتون امینی، حسن روزپیکار، بهروز دهگانی، رحیم رئیس نیا و برخی دیگر از نویسندگان آزربایجانی و ایرانی منتشر شد. آدینه تا زمان مصادره و تعطیلی توسط ساواک در سال ۱۳۴۵، نقش مهمی در تجمع روشنفکران آزربایجان جنوبی و سایر روشنفکران عمدتاً چپ‌گرای ایرانی بر ضد رژیم پهلوی داشت.[۱][۲]
غلامحسین فرنود به عنوان ویراستار، ناشر و مدرس دانشگاه نیز فعالیت میکرد. علاوه بر نام خود، برخی از آثار او با نام مستعار «علی سیاهپوش»، «ابوالفضل اتراک» و «طاهر دانش» نیز منتشر شده است. «در بساط نکته دانان» آخرین اثر تعلیفی چاپ شده اوست [۳][۴]. این کتاب به نوعی تلفیق و مجموعه ای از مقالات مختلف او درباره ادبیات جهان، سینما، شعر، تئاتر، نقاشی، کاریکاتور، فلسفه و تاریخ است که به شکلی خلاقانه یکجا گردآوری شده است.
صبح روز ۲۵ اسفند ۱۳۹۸، برادرش رضا فرنود بدن بی جان غلامحسین فرنود را در خانه شخصی اش در تبریز یافت.[۵]
.
.
.
غلامحسین فرنود ژنده در5 اسفند 1319 در تبریز، پایتخت آزربایجان جنوبی یا آزربایجان ایران به دنیا آمد. پدرش پاسبان دوران پهلوی و مادرش خانه دار بود. او پسر بزرگ خانواده بود و سه برادر علی، حسن و رضا و یک خواهر به نام اشرف داشت. تحصیلات ابتدایی را در دبستان های سعدی، رشدیه، ساسان و همام تبریز گذراند و دوره متوسطه را در مدارس خاقانی، فردوسی، منصور (طالقانی فعلی) و دانشسرای تبریز ( دانشگاه آزربایجان) گذراند. 1336-1338).
او معلمی را در دوره ابتدایی ممقان و همچنین دبستان اونسوری آذرشهر آغاز کرد. سپس برای تدریس دروس عربی، فقه و علوم اجتماعی به دبیرستان سعدی پیوست.
با ورود به دانشگاه در سال 1339 در مقطع کارشناسی و سپس کارشناسی ارشد زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و در سال 1343 فارغ التحصیل شد.
تولد آدینه (1943-1345)
غلامحسین فرنود از سال 1342 یک صفحه از روزنامه مهد آزادی را با عنوان «نقش ها و اندیشه ها» اداره می کرد و همین بستری برای جمع شدن ها و همکاری های بیشتر او و دوستان نزدیکش مانند صمد بهرنگی، رحیم رئیس نیا و عبدالحسین ناهیدی آذرشد. از طرف سردبیر روزنامه سید جواد پیمان برای غلامحسین فرنود در راستای گسترش نویسندگان و مقالات برای چاپ هفتگی مجله ای در هشت صفحه پیشنهادی آمد. یک روز پس از پیشنهاد پیمان، غلامحسین موضوع را ابتدا با صمد بهرنگی و بعد با ابراهیم عظیم پور و سایر دوستان در میان گذاشت که با موافقت و پیوستن دیگر دوستان، عنوان آدینه با پیشنهاد بهروز دهقانی انتخاب شد و همگی بر سر عنوان و روز انتشار یعنی شنبه ی هر هفته توافق کردند. اولین سرمقاله توسط غلامحسین فرنود و سرمقالات بعدی توسط سایر نویسندگان و هر کدام با نام سردبیر نوشته شد. شماره 17 آخرین شماره نشریه آدینه بود و بعد از این شماره، این نشریه در سال 1345 توسط ساواک تعطیل شد.[2]
مرگ صمد بهرنگی و سالهای حبس (۱۳53-۱۳۴۷)
پس از مصادره آدینه، مجموعه گزیده از نثر و داستان را با عنوان «سرگذشت مادر» و ترجمه‌ای از شعر و زندگی ت. اس. الیوت را به چاپ رساند. همچنین با دوستانش بهروز دهقانی و مهدی امینی در ترجمه «آیا علم می‌تواند ما را نجات دهد؟» همکاری کرد. وی پس از مدتی به عنوان ویراستار و مدیر مسئول انتشارات ابن سینا دو کتاب «دو مبارز» و «بلوای تبریز» و چندین گزیده از آثار عبید زاکانی را با مقدمه ای از آناتولی لوناچارسکی منتشر کرد. او همچنین در چاپ کتاب «کند و کاوی در مسائل تربیتی ایران» صمد بهرنگی و چاپ اول داستان کودکانه ی او «اولدوز و کلاغها» مباشرت داشت.
او همچنین به جهت تامین درآمد برای افزودن به کتاب های کتابخانه مدارس ممقان، نمایش هایی در این مدارس ترتیب میداد. از دیگر کارهای وی میتوان به ترجمه و انتشار «نژادپرستی و جهانخواری» اثر فدور میخائلوویچ لئونیدوف با تأیید و تشویق صمد بهرنگی اشاره کرد.[1]
در 9 شهریور 1347 صمد بهرنگی در رودخانه آراز (ارس) غرق شد. مرگ صمد نه تنها تاثیر به سزایی بر دوستان نزدیکش داشت، بلکه تأثیر قابل توجهی بر مردم آذربایجان جنوبی و دیگر مردمان و ملل ایران نیز گذاشت و تبدیل به یک کاتالیزور قدرتمند برای حرکات مخالف خاندان پهلوی شد.
پس از یک سال، یعنی در مهر ماه 1348 ، غلامحسین فرنود از آزمون ورودی دکتری جامعه شناسی عمومی دانشگاه استانبول قبول و بعد از انتخاب موضوع رساله، در این زمینه مشغول تحقیق شد. در اردیبهشت ماه سال 1350 در آستانه بازگشت به استانبول دستگیر شد. همزمان با او، دیگر دوستانش مانند بهروز دهقانی، کاظم سعادتی، اشرف دهقانی، علیرضا نابدل وغیره نیز دستگیر شدند.[1] کاظم سعادتی قبل از دستگیری توسط ساواک برای اطلاع رسانی به دوستانش اقدام به خودکشی کرد[6][7]. بهروز دهقانی بر اثر شکنجه در داخل زندان درگذشت[8]. علیرضا نابدل بارها در زندان اقدام به خودکشی کرد، اما سرانجام توسط رژیم پهلوی اعدام شد[9][10]. اشرف دهقانی با موفقیت از زندان فرار کرد و به آلمان مهاجرت کرد.[11]
سالهای پس از آزادی تا انقلاب (1353-1357)
غلامحسین فرنود پس از آزادی از زندان در سال ۱۳۵3 به عنوان تهیه‌کننده در رادیو تبریز مشغول به کار شد و کار تالیف و انتشار را نیز ادامه داد. ترجمه «سئودالی بولوت» (فارسی: ابر دلباخته) را به همراه علی کاتبی، اثر شاعر ترک ترکیه ناظم حکمت، انتشار کتاب «نوه ها و نتیجه های ملانصرالدین» مجموعه ای از آثار و زندگی نامه کاریکاتوریست های ترکیه، نسخه خطی کتاب «وقایع ناصری» از اسناد معتبر مشروطه با نام مستعار علی سیاهپوش، ترجمه و تالیف «سیری در قرون جدید»، ترجمه «آنتونیو گرامشی و فاشیسم» و «انقلاب فرهنگی در کوبا» نمونه ای از فعالیت های او در این سالها است. وی همچنین نشر احیا را با چاپ کتابهای تاریخی، علمی و ادبی اداره می کرد. «گاهنامه ارک» یکی از آخرین کارهای او قبل از انقلاب بود که به دلیل حزفیات متعدد در مرحله ممیزی، نسخه کامل آن با تاخیر در آستانه انقلاب تکثیر و پخش شد.[1]
وی در کنار فعالیت های خود به عنوان ویراستار، نویسنده، مترجم و ناشر، در عرصه های فرهنگی نیز فعالیت داشت. او از هنرمندان مختلفی از جمله نقاش کیومرث کیاست ، مجسمه‌ساز بهروز حشمت و عاشیق حسن اسکندری حمایت کرده است. [2][1]
پس از انقلاب ایران (1357-1392)
غلامحسین فرنود در سال 1360 با مهرانگیز محمود شریعتی ازدواج کرد و حاصل این ازدواج دو فرزند طاهر فرنود (1362) و صبا فرنود (1368) هستند. غلامحسین فرنود همیشه خود را «معلم عادی» معرفی می کرد و عمدتاً به عنوان یک فعال اجتماعی و فرهنگی با دیدگاه های سیاسی چپ فعال بود، اما خود را فعال سیاسی نمی شناخت. حقیقت این است که روابط نزدیک او با افرادی مانند صمد بهرنگی که پس از مرگش نماد جنبش‌های چپ نسل جدید آزربایجان جنوبی و همچنین دیگر ملل ایران شد و با دوستان دیگری که بعداً به چریک‌های فدایی خلق ایران پیوستند، دلیل کافی برای دستگیری او در دوران پیش از انقلاب بود. با وجود این، وضعیت او و دوستانش پس از انقلاب بر خلاف انتظارشان چندان بهبود نیافت. نمونه تلخ تراژدی علیه فعالان چپ را می توان در قتل های زنجیره ای ایران یافت.
با این حال، او تا آخر عمرش برای افزایش آگاهی مردم و جامعه تلاش کرد. از جمله فعالیت های شاخص او پس از انقلاب می توان به نشر شماره دوم گاهنامه ارک، ترجمه چشم شتر چنگیز آیتماتوف با نام مستعار طاهر دانش، صورت ساده نویسی شده ی دون کیشوت اثر میگل دو سروانتس و ترجمه «تهیدستان» اثر جک لندن با نام مستعار ابوالفضل اترک اشاره کرد. [1]
وی همچنین به عنوان مدرس در هنرستان تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، انجمن سینمای جوان ایران واحد تبریز و موسسه آموزش علی نبی اکرم تبریز در دروس زبان و ادبیات انگلیسی، زیبایی‌شناسی، هنر کودک، تمثیل شناسی، جامعه‌شناسی هنر و غیره مشغول به کار شد. علاوه بر این، سردبیری روزنامه‌های کار و نیرو، سری دوم آدینه مهد آزادی در 17 شماره و روزنامه اختر را بر عهده داشته است.
پس از مرگ همسرش، مهرانگیز محمود شریعتی (1399-1392)
مهرانگیز محمود شریعتی در 24 آبان 1392 بر اثر سرطان طحال درگذشت [12]. مراسم تشییع با حضوربسیار گسترده ی مردم برگزار شد. طبق وصیت مهرانگیز و تصمیم غلامحسین مراسم بدون تشریفات معمول برگزار و تمامی هزینه های مراسم صرف خرید صندلی راحتی برای همراه بیمارستان سرطانی تبریز شد.
«همیشه معلم» لقبی است که غلامحسین به همسرش مهرانگیز داده است. طی این سالها، هر سال کتابی از نویسنده ای با انتخاب و تقبل تمامی هزینه های چاپ توسط غلامحسین فرنود به یاد مهرانگیز شریعتی منتشر می شد. از جمله این کتاب ها می توان به «باز خواهم شکفت» سعیده پاک نژاد و «روز اول معلمی» حسن کافی اشاره کرد. با این حال، وی به دلایل تغییرات خانوادگی مراسم بزرگداشت مهرانگیز را به دنبال انتشار متن زیر در سال 97 موقتا متوقف کرد (به عکس زیر مراجعه کنید):
یکشنبه 20 آبان 1397
بعد از سال1397 به دلایل خانوادگی ذکر شده، غلامحسین تصمیم به مرتب سازی و تقسیم مساوی و بدون تبعیض جنسیتی همه دارایی های مادی و معنوی بین فرزندانش بر اساس وصیت همسرش مهرانگیز و میل خودش کرد.
او همچنین بین سالهای 92 تا 97 تصمیم بر بیان بخش‌هایی از وقایع و اسنادی که سالها به دقت از آنها محافظت کرده بود، گرفت. از آنها می توان به چند مورد از جمله صحبت در مورد تولد آدینه، همچنین سالهای پس از تولد آدینه تا انقلاب و دست نوشته ای از شعر صمد بهرنگی اشاره کرد؛ که همه آنها به با درخواست غلامحسین به صورت ویدئویی توسط پسرش طاهر فرنود ضبط و از طریق شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد.
فوت
در صبح روز 24 اسفند 1399، برادرش رضا فرنود بدن بی جان غلامحسین را در خانه شخصی او در تبریز یافت. علت مرگ ایست قلبی گفته شد.
به دلیل شرایط قرنطینه کرونا و محدودیت‌های سفر، طاهر فرنود و همسر او تنها افرادی هستند که به خانه غلامحسین رفت و آمد داشته اند و همچنین به دست‌نوشته‌ها، اسناد تاریخی ، صداهای ضبط شده و نقاشی ها و دیگر آثار هنری ارزشمند موجود در خانه غلامحسین و مهری دسترسی داشته اند. تنها وصیت نامه منتشر شده از غلامحسین فرنود تا به امروز، متن بسیار کوتاهی درباره محل دفن و خاکسپاری اوست که در سال 1394 با دست خط خود او خطاب به پسرش طاهر فرنود، دخترش صبا فرنود و دامادش آریا ترکانبوری نوشته شده است.
